poniedziałek, 28 listopada 2011

Głos RODZICÓW

Opracowanie wyników ankiety dla rodziców – listopad rok szkolny 2011/2012



Z 14 ankiet, oddano 10, które stały się podstawą do opracowania sprawozdania z funkcjonowania klasy integracyjnej.

100% ankietowanych odpowiedziało, że ich dzieci idą do szkoły z radością


 100% ankietowanych stwierdziło, że dzieci są zadowolone z nauki w klasie integracyjnej. Najczęstszym tego powodem jest fakt, że spotykają w szkole swoich ulubionych kolegów i lubią się z nimi bawić oraz to, że zdobywają wiedzę (5 ankietowanych). 2 rodziców wskazuje, że zadowolenie dzieci z uczęszczania do szkoły wynika z możliwości kontaktu z dziećmi o specjalnych potrzebach edukacyjnych. 1 rodzic stwierdza, że dziecko jest zadowolone z nauki w klasie integracyjnej, bo zawsze może liczyć na pomoc nauczycieli. 2 ankietowanych nie podało powodu zadowolenia.


  Wszyscy rodzice deklarują zadowolenie z nauki dziecka w klasie integracyjnej. 3 nie uzasadnia odpowiedzi; 1 wskazuje na możliwość pomocy ze strony n-la wspomagającego; natomiast pozostali (6 osób) są zadowoleni, ponieważ ich dzieci mają możliwość doświadczyć zabawy i współpracy z dziećmi o specjalnych potrzebach, uczą się tolerancji i wrażliwości na potrzeby innych.


   Jeżeli popatrzeć na korzyści, które rodzice dostrzegają w związku z uczęszczaniem dziecka do klasy integracyjnej to najczęściej  (9 razy) pada odpowiedź, że dzieci uczą się tolerancji; na drugim miejscu rodzice wymieniają możliwość skorzystania w czasie zajęć dydaktycznych z pomocy pedagoga wspomagającego oraz możliwość ćwiczenia nawiązywania kontaktów społecznych (8 odpowiedzi); najmniej punktowaną odpowiedzią, był fakt, że dziecko uczy się w małej grupie (6 odpowiedzi). Wśród innych korzyści rodzice wymieniają rozbudzanie wrażliwości u dzieci na potrzeby innych oraz to, że już w dzieciństwie stykają się z problemem cierpienia.


   Zadowoleniem napawa fakt, że 100% ankietowanych odpowiedziało, iż kontakt rodziców z wychowawcą i pedagogiem wspierającym przebiega bez przeszkód.


   Żaden z ankietowanych rodziców nie ma także zastrzeżeń do prowadzenia procesu dydaktycznego w klasie integracyjnej. Najczęściej padają odpowiedzi: „Jestem zadowolona z nauczania i nie mam żadnych uwag”; „Uważam, że nauczyciele pomagają dzieciom jak i rodzicom.


   W pytaniu dotyczącym oceny wspólnego nauczania dzieci zdrowych i dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi wszyscy ankietowani dostrzegli tylko pozytywne strony. Najczęstszą odpowiedzią jest fakt, że dzieci zdrowe uczą się tolerancji w stosunku do swoich mniej sprawnych kolegów. 3 rodziców podkreśla, że wspólne nauczanie dzieci niesie korzyści dla obu stron, gdyż dzieci zdrowe uczą się także wielu rzeczy od dzieci mniej sprawnych, a ponadto wspólna edukacja pomaga osobom niepełnosprawnym dobrze funkcjonować w społeczeństwie, gdyż dziecko od najmłodszych lat nabiera poczucia, że nie jest gorsze od innych, skoro sprawnie funkcjonuje w klasie wraz ze swoimi zdrowymi rówieśnikami. Wśród ankietowanych pojawiają się także głosy, iż dzieci dość szybko akceptują niepełnosprawnych kolegów.

MÓJ GŁOS
Obserwując na co dzień dzieci w naszej klasie, chcę podkreślić, że wszystkie czują się dowartościowane i nie mają poczucia odrzucenia. Uczniowie sprawni pomagają bezinteresownie swoim kolegom i nie wynika to z poczucia litości. Jest to naturalny proces akceptacji drugiego człowieka, może czasami inaczej się zachowującego albo poruszającego, ale mającego takie same potrzeby jak dzieci zdrowe. Wsparcie przejawia się w prozaicznych czynnościach jak podanie ręcznika, pomoc w umyciu rąk, pomoc w posprzątaniu na stoliku bądź ułożeniu rzeczy w piórniku.
 Uczniowie są chętni do pomocy zwłaszcza Leonowi (każdy chce pchać wózek nawet w sytuacji gdy Leon sam świetnie sobie radzi), co może wynikać z faktu, że jego niepełnosprawność jest bardziej widoczna albo społeczeństwo jest na upośledzenie ruchowe bardziej wyczulone.
 Justyna również może liczyć na niektóre osoby z klasy. Dziewczynki chętnie zapraszają ją do stolika i wspólnie rysują, potem pomagają w uporządkowaniu przyborów. Taka postawa sprawia, że Justyna robi postępy w opanowaniu mowy – zdarza się, że zapamiętuje niektóre imiona i kojarzy je z dziećmi, czasami zwraca się do rówieśników, konstruując proste frazy.
Oczywiście są zdarzenia niepożądane – słowne przepychanki, złośliwość ze strony zarówno sprawnych dzieci jak i ze strony dzieci o specjalnych potrzebach. Jest to nieuniknione w tego typu klasie, bo wszyscy się uczymy ze sobą współżyć. Musimy sobie uzmysłowić, że klasa integracyjna jest specyficzną społecznością, która wymaga przemyślanych działań ze strony pedagogów, ale i ze strony rodziców, bo to Wy przede wszystkim jesteście nauczycielami swoich dzieci. Uczycie ich najważniejszej rzeczy – ŻYCIA.

środa, 23 listopada 2011

Niecodzienna codzienność

Za górami... za lasami... za siedmioma rzekami stoi przy drodze pałac, w którym mieszkają Wielkie Gumisie. Na pierwszy rzut oka jest...nijak. Ale gdy otworzą się podwoje sali, czuć magię.

Uśmiechnięte twarze, błyszczące oczy i ciekawość unoszą się w powietrzu. Co to będzie się działo? Ano  Gumisie będą robić sok, co prawda nie z gumijagód, ale z równie zdrowych warzyw i owoców. Wszystko gotowe - produkty obrane i pokrojone, sokowirówka czeka, kubeczki w rękach dzieci i wielkie oczekiwanie.

Każdy wrzucał jabłka i marchewki do sokowirówki i zabierał swoją porcję soku, i wypijał ze smakiem. No może nie zawsze ze smakiem. Niektórzy pili duszkiem jak Karol, inni robiąc dobrą minę do złej gry, wypijali z mniejszym entuzjazmem jak Karolina, a jeszcze inni ukradkiem zostawiali kubeczki po kątach , by w razie czego udawać, że to nie ich własność jak Piotrek.

Było dużo frajdy i dobrej zabawy, że o nauce nie wspomnę. I tak niecodziennie jest u nas codziennie!

Kolejna atrakcja - wózek Leona. Ale były emocje. Każdy chciał dotknąć, pokręcić kołem, zahamować, popchać, a nawet pojeździć. Sam właściciel dumny jak paw demonstrował swoje umiejętności.
Wspaniale, że taka reakcja dzieci, wspaniale, że brak bariery ze strony Leona, wspaniale że nie czuje "inności", wspaniale, że ma swoje nóżki, które zaprowadzą go tam gdzie chce - sięgnie po zabawkę, pojedzie do łazienki, na spacer, weźmie czynny udział w zabawach ruchowych i nawet poprowadzi pociąg. Wszyscy radośni, rozśpiewani, zafascynowani, aż ściska za serce.

I gdzie tu szara rzeczywistość? - pytam.















poniedziałek, 21 listopada 2011

Niecodzienny gość

9 listopada był dla uczniów naszej szkoły dniem  niezwykłym. Gościliśmy policjanta, który wygłosił krótką prelekcję związaną z akcją policji „Bezpieczna droga do szkoły”. Przedszkolaki oraz uczniowie młodszych klas mieli okazję pochwalić się znajomością przepisów drogowych, co bardzo ucieszyło pana policjanta, który w nagrodę zaprezentował im akcesoria policyjne. Wręczył także wyróżnienia i dyplomy  dla zwycięzców konkursu plastycznego związanego z tematem spotkania.
Nasza klasa wykonała wspaniały plakat, na którym znajdował się samochód, a w nim dziecko nieprzypięte pasami. Chcieliśmy w ten sposób uczulić dzieci i rodziców, by zawsze, ilekroć wsiadają do samochodu, zapinali pasy, bo często ratują one ludziom życie. Cala grupa pięknie wyrecytowała wiersz  "Na chodniku przystań bokiem" oraz zaśpiewała piosenkę.

TEKST WIERSZA:
W. Chotomska
Na chodniku przystań bokiem,
 popatrz w lewo bystrym wzrokiem,
skieruj w prawo wzrok sokoli,
znów na lewo spójrz powoli.
Jezdnia wolna! Więc swobodnie 
mogą przez nią przejść przechodnie.


TEKST PIOSENKI:
Czerwone światło stoj,
zielone światło idź,
na żółtym świetle zawsze czekaj,
tak już musi być.




piątek, 18 listopada 2011

"Była sobie raz… dziewczynka i las” czyli... „Czerwony Kapturek


 Dnia 24 października uczniowie z naszej klasy mieli okazję obejrzeć przedstawienie teatralne znanej bajki pt.„Czerwony Kapturek” . Chociaż było to słuchowisko radiowe połączone z ruchem scenicznym kukiełek, to wśród widzów wzbudziło ogromne emocje. Dzieci najbardziej bały się wilka, a do gustu przypadł im o dziwo… również wilk, z którego śmiały się szczerze i serdecznie. Po widowisku, klasy mogły zrobić sobie pamiątkowe zdjęcia z kukiełkami- aktorami. Oczywiście każdy chciał potrzymać w ręku wilka.









Europa da się lubić

28 września to bardzo ważny dzień dla uczniów z klasy 0 b! Dlaczego? To nasz debiut na szkolnej scenie, a i widzowie nie byle jacy..

W związku z realizacją przez szkołę projektu Comenius gościliśmy przez tydzień nauczycieli i uczniów kilku europejskich szkół. Przyjechali do nas z Włoch, Hiszpanii, Wielkiej Brytanii, Niemiec, Bułgarii i Litwy. Punktem kulminacyjnym ich wizyty stał się występ artystyczny dzieci i młodzieży ze szkoły w Gródku. Każda klasa przygotowała rodzimy taniec państwa, z którym korespondowała.  Nam w udziale przypadł taniec angielski.

Wypadliśmy znakomicie! Chociaż na próbach nie było łatwo. Wspólnie z Panią Anną Siedlarz obmyśliłyśmy choreografię, ale wcześniej trzeba było dobrze przemyśleć koncepcję i znaleźć w niej miejsce dla dziecka niepełnosprawnego ruchowo i umysłowo. UDAŁO SIĘ! A potem już tylko godziny ćwiczeń i zmęczenie widoczne w oczach dzieci.

Ale występ WSPANIAŁY!!! Obie grupy zatańczyły świetnie. Szkoda tylko, że Leon się rozchorował i nie zatańczył z rówieśnikami.









wtorek, 15 listopada 2011

Najważniejsze by zacząć

Na początku... na początku były wielkie obawy!
Nie wiem, czy w zawodzie nauczyciela można popaść w rutynę?  Wydaje się, że mnie to nigdy nie spotka. W mojej ośmioletniej karierze zawodowej każda lekcja była inna, inna - bo uczniowie byli niepowtarzalni i ciągle czymś zaskakiwali...

1 września 2011 roku czułam się jak pierwszak, by pierwszy raz z bijącym sercem przekroczyć szkolny próg. Wszystko było nowe. Nie, to ja byłam nowa! Zaczynałam znów od początku.I wszystko nieznane- miejsce, współpracownicy i uczniowie. Jak tu się nie obawiać, gdy pierwszy raz ma się do czynienia z małymi dziećmi i trzeba szybko zdobyć ich zaufanie, a są to baczni obserwatorzy. Czy mi się udało? Nie wiem. Czas pokaże...

"Uczę się Ciebie CZŁOWIEKU"

Do klasy 0B uczęszczają:
Karol Gołyźniak
Gabriela Gomułka
Oliwia Gryboś
Leon Gucwa
Barbara Kłapacz
Justyna Koperniak
Alicja Krok
Anna Krok
Karolina Krok
Kamila Laskowska
Agata Opala
Piotr Pach
Kacper Tabor
Julia Witek
Klasę prowadzą:
Agnieszka Obrzut/ mgr Jolanta Krok- wychowawca
mgr Izabela Zaczyk- nauczyciel wpierający